Πώς έγινα Ορθόδοξος.

 

Επίσκοπος Κάλλιστος Ware

«Έχω γράψει γι’ αυτό σε ένα βιβλίο. Μπορώ όμως να το διηγηθώ άλλη μια φορά, γιατί το θυμάμαι πολύ καθαρά σαν να έγινε χθες.

Ήμουν τότε 17 χρονών και ετοιμαζόμουν για το Πανεπιστήμιο. Ήμουν σε ένα σχολείο στο Λονδίνο.

Ένα Σάββατο βράδυ πήγα περίπατο και είδα έναν ναό που δεν είχα ξαναδεί ως τότε. Από περιέργεια ή μάλλον από Θεία Πρόνοια αποφάσισα να μπώ μέσα. Ήταν ο Ρώσικος Ορθόδοξος ναός του Λονδίνου.

Πηγή : Ενοριακή ζωή

Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης: «Πως να βλέπουμε το Χριστό»

Εἶναι ἡ χαρά, εἶναι ἡ ζωή,
εἶναι τό φῶς, τό φῶς τό ἀληθινό,
πού κάνει τόν ἄνθρωπο νά χαίρεται,
νά πετάη, νά βλέπη ὅλα, νά βλέπη ὅλους,
νά πονάη γιά ὅλους,
νά θέλη ὅλους μαζί του, 
ὅλους κοντά στόν Χριστό

Πρωτ. Γεωργίου Δορμπαράκη

῾Ο ᾽Ιησοῦς Χριστός ἀπαρχῆς τῆς ἐμφανίσεώς Του στόν κόσμο μέχρι σήμερα καί ὅσο θά ὑπάρχει κόσμος ἦταν καί εἶναι μία πρόκληση καί μία κρίση γιά τούς ἀνθρώπους: κάθε ἄνθρωπος καλεῖται νά λάβει μία συγκεκριμένη στάση ἀπέναντί Του, θετική ἤ ἀρνητική. ᾽Ακόμη καί οἱ θεωρούμενοι ἀδιάφοροι ἤδη ἔχουν λάβει θέση, καί μάλιστα τήν χειρότερη ἀρνητική, δεδομένου ὅτι πάντοτε ἰσχύει τό τοῦ Κυρίου λόγιο ῾ὁ μή ὤν μετ᾽ ἐμοῦ κατ᾽ ἐμοῦ ἐστι καί ὁ μή συνάγων μετ᾽ ἐμοῦ σκορπίζει᾽. Κατά τόν προφητικό λόγο τοῦ ἁγίου Συμεών τοῦ θεοδόχου ῾οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καί ἀνάστασιν πολλῶν καί εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον᾽. Πολλά εἰπώθηκαν καί γράφηκαν γιά τό πανάχραντο πρόσωπο τοῦ Κυρίου, ἀλλά πάντοτε ἐκεῖνο πού ἐνδιαφέρει ἕναν χριστιανό εἶναι ἡ στάση τῆς ᾽Εκκλησίας, ἡ στάση συνεπῶς τῶν ἁγίων πού ἀποδέχονται τόν Χριστό καί προσπαθοῦν νά προσαρμόζουν τήν ζωή του ἐπί τά ἴχνη Αὐτοῦ.

Η εμπιστοσύνη στον πνευματικό.

- Γέροντα, αν στενοχωρεθή κάποιος πολύ, γιατί τον μάλωσε για κάποιο σφάλμα του ο πνευματικός, και πέση σε λύπη, αυτό έχει μέσα εγωισμό;

- Εμ βέβαια, έχει μέσα εγωισμό. Αν στενοχωρεθή κατά Θεόν, θα έχη παρηγοριά, θα έχη και πρόοδο, γιατί θα προσπαθήση να μην το ξανακάνη.

Πρέπει να λέη τις δυσκολίες, τους λογισμούς του, τις πτώσεις του στον πνευματικό και να δέχεται με χαρά και την ήπια και την αυστηρή συμπεριφορά του, γιατί όλα από αγάπη και ενδιαφέρον γίνονται για την πρόοδο της ψυχής του.

Πηγή : Ενοριακή ζωή

Χρόνια Πολλά

«Χριστός γεννᾶται· δοξάσατε...!»

Ἡ Ἑλλάδα μας
νά θεωθεῖ
καί ἡ γῆ μας
νά γίνει οὐρανός

Πρεσβυτέρου Αθανασίου Μηνά
Ἄρχισε ἤδη ἡ τεσσαρακονθήμερος νηστεία τῶν Χριστουγέννων. Δίδεται ἔτσι γιά ἄλλη μιά φορά ἀπό τόν Τριαδικό Θεό ἡ εὐκαιρία στούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς νά ἐναποθέσουν τίς καρδιές τους στήν ἀγκαλιά τοῦ Χριστοῦ καί ἐκεῖ μυστικά, κρυμμένες σέ ἀπόλυτη ἀσφάλεια, νά ἐντρυφοῦν μέ Ἁγία μέθεξη τήν Δόξα καί τό Φῶς τοῦ ἐρχομένου Μεσσία. Τούς χαρίζεται ἡ δυνατότητα νά προστατευθοῦν μέ τήν παντοδύναμο Δεξιά τοῦ Ὑψίστου κυρίως ἀπό δύο κινδύνους, ἕναν πνευματικό καί ἕναν σωματικό. 
Ὁ πνευματικός κίνδυνοςἀναφέρεται στήν προσπάθεια ἐκείνων τῶν δολίων πού μέ μανία ἐργάζονται νυχθημερόν γιά τόν ἀποπροσανατολισμό καί τήν ἀπομάκρυνση τῶν ἀνθρώπων ἀπό τήν ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, ἀπό τόν Θεάνθρωπο Χριστό. Καί τί δέν ἔχουν ἐπιστρατεύσει τόν τελευταῖο καιρό γιά τόν σκοπό αὐτό. Οὐράνια σώματα, μετεωρῖτες, ὡς δῆθεν αἰτία ζωῆς στόν πλανήτη Γῆ, τουριστικά ταξίδια στό διάστημα, τύμβους ἀρχαίων προγόνων μέ γυμνά κόκκαλα, χωρίς νά πιστεύουν στήν κοινή Ἀνάσταση καί στήν αἰώνια ζωή ψυχῶν καί σωμάτων καί βέβαια, προβολή τῶν ψευτοθεῶν τοῦ Ἅδη, τῶν ψυχῶν καί τῶν νεκρῶν. Δισεκατομμύρια δολλάρια σπαταλῶνται μέ τελικό ἀποτέλεσμα νά τούς ἐκγελάσει ὁ ἴδιος ὁ Θεός. 

Εἴμαστε ἐναντίον τῆς ἐπιστήμης καί τῆς φιλοσοφίας; Ὄχι, βέβαια!!! Ἐν τούτοις, εἴμαστε ἀντίθετοι στήν προπαγάνδα τῆς Νέας Ἐποχῆς μέσῳ τῆς ἐπιστήμης καί τῆς φιλοσοφίας, πού στό μέτρο τῆς ἀπομακρύνσεως τῶν ἐκπροσώπων της ἀπό τόν Χριστό, μπερδεύουν, ἀγχώνουν καί πολυδιασποῦν τό ἀνθρώπινο πρόσωπο, ὁδηγώντας το στόν Παγανισμό, στήν εἰδωλολατρία, στούς ψευτοθεούς τοῦ Ὀλύμπου. Γνωρίζουμε, ὅτι ὅταν ἡ ἐπιστήμη καί ἡ φιλοσοφία ὑπηρετήθηκαν ἀπό ἀξιόλογους ἀνθρώπους πού ἐπιζητοῦσαν καί ἀγαποῦσαν τή φανέρωση τῆς Ἀληθείας γιά τόν Δημιουργό τοῦ Σύμπαντος, τότε προσέφεραν σπουδαία ὑπηρεσία στούς ἀνθρώπους, τούς ὁποίους προετοίμαζαν νά ὑποδεχθοῦν, νά γνωρίσουν καί νά ὑπηρετήσουν τήν Αὐτοαλήθεια, ὅταν θά ἐρχόταν τό πλήρωμα τοῦ χρόνου καί θά φανερωνόταν στόν κόσμο ὁ Ἰησοῦς Χριστός. «ὅτε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον,  ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν.»(Γαλ., 4:4).

Τοιουτοτρόπως καί οἱ Ἀρχαῖοι ἡμῶν πρόγονοι, πού ἀγωνίζονταν νά ἐφεύρουν καί νά ὑπηρετήσουν τήν ἀληθινή γνώση περί τοῦ Θεοῦ καί τῆς Δημιουργίας μέσῳ τῆς ἀληθοῦς φιλοσοφίας καί ἐπιστήμης, βραβεύθηκαν πρῶτοι αὐτοί ἀπό τόν Μεσσία Χριστό καί ὅταν ἐστάλῃ ἐνώπιόν τους ὁ κῆρυξ τῆς Ἀληθείας Ἀπόστολος Παῦλος ἐπίστευσαν στόν Μεσσία, ἐπειδή ἀκριβῶς ἐπιζητοῦσαν καί ἀγαποῦσαν τήν ἀλήθεια. Αὐτήν τήν Ὀρθόδοξο πίστη, ἀφοῦ τήν ἐγκολπώθησαν οἱ ἴδιοι, τή μετελαμπάδευσαν σέ ὅλο τόν κόσμο καί τήν πότισαν μέ θυσίες, ἱδρῶτα καί μαρτυρικό αἷμα. 
Ἔτσι ἔφθασε ὁ Ἅγιος Νεκτάριος ὁ θαυματουργός Ἐπίσκοπος Πενταπόλεως, κατά θείαν ἀποκάλυψιν, νά ὁμολογεῖ ὅτι τό Ἑλληνικόν Ἔθνος εἶναι ὁ ὑγιής φωτεινός ὀφθαλμός τοῦ κόσμου, πού παραμένει καί θά παραμένει ἀκατάλυτος ἕως καί τῆς Δευτέρας Παρουσίας. Καί ὅλα αὐτά πρός ντροπή καί αἰσχύνη ὅλων ὅσων ἀγωνίζονται καί πρωτοστατοῦν σήμερα νά «ἀποδείξουν» ὅτι δῆθεν δέν ὑπάρχει ὁ Δημιουργός Θεός, ὁ Παντοκράτωρ καί ὅτι ὅλα ὅσα μᾶς περιβάλλουν στό παγκόσμιο στερέωμα μέ τήν ἐκπληκτική τους ἁρμονία εἶναι δῆθεν τυχαῖα!!!
Μετά τήν πνευματικήπροστασία, ἄς δοῦμε τώρα καί τή σωματική τοιαύτη καί φύλαξη στήν ἀγκαλιά τοῦ Σωτῆρος μας Χριστοῦ. Ἄς προσέξουμε τά ἑξῆς: ἐπιτρέποντας στή σκέψη μας καί στή γνώση μας νά ἀνατρέξει στά φοβερά τελευταῖα γεγονότα, δηλαδή δυστυχήματα, φυσικές καταστροφές, πού μαστίζουν τήν Πατρίδα μας, τήν Εὐρώπη, τόν κόσμο. 

Ἄς δοῦμε ἐδῶ, πιό ἐξειδικευμένα, τί συμβαίνει στή χώρα μας, τήν Ἑλλάδα καί μάλιστα, ἀπό τήν Κυριακή ἐκείνη τό πρωΐ πού ἡ Ρουμάνικη νταλίκα, στήν Ἐγνατία ὁδό, θέρισε ἀνθρώπους καί ὀχήματα. Στή συνέχεια, Ἀλβανός ὁδηγός σκοτώνει ἀθώους ἀνθρώπους στό πεζοδρόμιο.  Ἑλληνόπουλα κάνοντας σοῡζες ἤ πηδώντας σέ μπαλκόνια φονεύονται στήν ἄσφαλτο ἤ στά πεζοδρόμια. Ἐπίσης, ταβάνι ἀπό γυψοσανίδες καί καθρέπτες πέφτει στά κεφάλια τῶν νέων μας ΤΗΝ ΝΥΧΤΑ. Ἀλβανός θερίζει μέ καλάσνικοφ καί ἀχρηστεύει τή νεολαία μας ΤΑ ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ. Φυσικά φαινόμενα, πλημμῦρες καί ἄλλα τρομακτικά σημεῖα, σαρώνουν τήν πατρίδα μας μέ ἀπίστευτη σφοδρότητα, ἐπιτείνοντας τήν οἰκονομική δυσπραγία τοῦ λαοῦ μας. Γιατί ἄραγε συμβαίνουν ὅλα αὐτά; Μήπως ἐξαιτίας τῆς ἀπομάκρυνσης καί τῆς ἀποστασίας μας ἀπό τόν Σωτῆρα Χριστό;  Ἄραγε, παραχωρεῖ ὁ Θεός  καί λειτουργοῦν οἱ πνευματικοί νόμοι; 

Παντοῦ ἀπογοήτευση καί ἀποτυχία σέ κάθε προσπάθεια συμφιλίωσης καί συνεννόησης. 
Οἰκονομική ἐξαθλίωση καί σκληροκαρδία στίς διαπραγματεύσεις μέ τούς ἑταίρους - ἐπιζητοῦν ἀκόμα καί τή φυσική μας ἐξόντωση. 

Ἐπιβουλή ἐχθρικῶν κρατῶν ἐνάντια στήν ἀκεραιότητα τῆς πατρίδος. 
Ἀκόμη καί στά πιό ἁπλά, π.χ. ἀθλητισμός, «πιάσαμε πάτο». 
Στά σχολεῖα ἀξιολογήσεις. Δηλαδή ¨ὁ θάνατός σου ἡ ζωή μου¨ ἤ ἀλληλοφάγωμα. Καί σέ ὅλα αὐτά τά δεινά οὐδένας προβληματισμός, κανένα ἐρωτηματικό στίς σκέψεις καί τίς ἀποφάσεις τῶν πολλῶν. Ὅλα φορτώνονται στή «θεά-τύχη» ἤ στίς «θεῖες συμπτώσεις». Ἄνθρωποι «ἕως πότε βαρυκάρδιοι; ἱνατί ἀγαπᾶτε ματαιότητα καί ζητεῖτε ψεῦδος;» (Ψαλμ., 4:3).
Ἐν τούτοις, αὐτό τό τεσσαρακονθήμερο τῶν Χριστουγέννων, ἡ Ἁγία μας Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μέ τούς θεόπνευστους ὕμνους, τίς κατανυκτικές Θεῖες Λειτουργίες (σαρανταλείτουργο), τήν προσκύνησιν τῶν Ἱερῶν Λειψάνων σέ ὅλη τήν ἐπικράτεια, πού εὐωδιάζουν καί θαυματουργοῦν, μᾶς ὑπενθυμίζουν τή φιλανθρωπία τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καί τόν Ἀτίμητο Θησαυρό, τήν Θείαν καί Θεοποιόν Ἄκτιστον Χάριν, πού δωρεάν προσφέρει ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς ἐπί τῇ Θείᾳ Γεννήσει Του καί καθιστᾶ αὐτούς, πού ἔχουν ἀρχή καί τέλος ἀπό τήν φύσι τους, ἀνάρχους καί ἀθανάτους (Ἅγ. Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής). Ἔτσι καί ὁ Θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος μή ζῶντας τήν ζωή πού ἔχει χρόνο, ἀλλά τήν «ἀΐδια καί θεία ζωή, πού προέρχεται ἀπό τόν Λόγο πού κατοίκησε μέσα του», ἔγινε κατά Χάριν χωρίς ἀρχή καί χωρίς τέλος. «Αὐτό εἶναι τό εὐαγγέλιο τοῦ Θεοῦ,...διά μέσου τοῦ Υἱοῦ πού σαρκώθηκε καί χαρίζει ὡς μισθό σέ ὅσους πείθονται σ΄Αὐτόν τήν ἀγέννητη θέωσι» (Παλαμ.Ταμεῖον, σελ.484-485).

Ἀδελφοί μου, ἄς ὁδηγηθοῦμε εἰ δυνατόν ὅλοι σέ μετάνοια καί νά χρησιμοποιήσουμε ἄδολα αὐτόν τόν πνευματικό καί ὑπερκόσμιο πλουτισμό σάν κόσμημα τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων μας καί συγχρόνως μέ πανελλαδικήν πρόσκλησιν, μετέχοντες στήν προσκύνησιν τοῦ Θείου Βρέφους, ἡ Ἑλλάδα μας νά θεωθεῖ καί ἡ γῆ μας νά γίνει οὐρανός ἀφοῦ ὁ Θεός γίνεται Υἱός ἀνθρώπου καί δίδεται ἔτσι ἡ δυνατότητα ὁ ἄνθρωπος κατά Χάριν νά γίνει υἱός Θεοῦ. «Ἡ ἀπὸ γῆς πρὸς οὐρανὸν διήκουσα, κλῖμαξ οὐράνιος, δι΄ἧς Θεοῦ Λόγος, τοῖς βροτοῖς ὡμίλησεν, εὐλογημένη Πάναγνε, ἀνερμήνευτον θαῦμα, ἀκατανόητον ὅραμα, σῶζε τοὺς εἰς σὲ καταφεύγοντας»(Θεοτοκίον α΄ὠδῆς,Νοεμβρίου κ΄).

Ἄς τρέξουμε, λοιπόν, στή Φάτνη τήν ἁγιασμένη τῆς Βηθλεέμ καί ἐκεῖ, στήν ὑπερκόσμια αὐτή συνάντηση τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, τῶν Ἀγγέλων καί τῶν ἀνθρώπων, νά προσκυνήσουμε τό Θεῖο Βρέφος καί ὅπως οἱ τρεῖς Μάγοι, δηλαδή οἱ ἐπιστήμονες ἀστρονόμοι, μαθηματικοί καί φιλόσοφοι τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, γονάτισαν καί προσκύνησαν τόν Κύριο, προσφέροντάς Του τά δῶρα ἐκεῖνα πού Τόν ἐδείκνυον καί ὁμολογοῦσαν «Θεόν ἀληθινόν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ γεννηθέντα οὐ ποιηθέντα...κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν καί σαρκωθέντα ἐκ Πνεύματος ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου καί ἐνανθρωπήσαντα», σαφῶς νά διακηρύξουμε καί ἐμεῖς ὅπως ἐκεῖνοι, μ΄αὐτήν τήν ταπεινήν προσκύνησιν, ὅτι ἡ ἐπιστήμη καί ἡ φιλοσοφία εἶναι δωρεά τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καί τοῦ Μεσσία Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τότε καί μόνον τότε ὑπηρετοῦν τόν Ἄνθρωπο, τήν Ἀλήθεια καί τήν Δικαιοσύνη, ὅταν τίς θεωρήσουμε ὑπ᾿ αὐτό τό ὀπτικό πρῖσμα· δηλαδή στό μέτρο πού δέχονται καί διακονοῦν τή Μοναδικότητα τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ, ὡς Μόνου Μεσσία, Σωτῆρα καί Λυτρωτῆ ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Σέ κάθε ἄλλη ἀντίθετη περίπτωση καθίστανται ἐπικίνδυνες καί ἀφερέγγυες.

«Ἐλθὲ Παράκλητε Ἀγαθέ, τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον,
ὃν ἐπόθησε καὶ ποθεῖ ἡ ταλαίπωρός μου ψυχή, ...
ὅτι σὺ ὑπάρχεις πᾶν ἀγαθὸν καὶ πᾶσα δόξα καὶ πᾶσα τρυφὴ
καὶ σοὶ πρέπει ἡ δόξα, τῇ Ἁγίᾳ καὶ Ὁμοουσίῳ καὶ Ζωοποιῷ Τριάδι,
τῇ ἐν Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι σεβομένῃ τε καὶ γνωριζομένῃ
καὶ προσκυνουμένῃ καὶ λατρευομένῃ ὑπὸ πάντων πιστῶν
νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων, ἀμὴν.» 
(Ἁγ. Συμεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου).

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΡΚΑΒΙΤΣΑΣ - Θείον όραμα

Δε λέτε, ρε παιδιά, τίποτα να ζεσταθούμε;

Και με το λόγο φάνηκε μαύρο κορμί στην ανοιχτή θυρίδα, κύλησε από τη σκάλα κάτω ο Κώστας ο θερμαστής, βαρυτυλιγμένος στην πατατούκα του. Έκανε κρύο δυνατό. Βοριάς εξύριζε τα πέλαγα, πάγωνε τ’ ακρογιάλια, κρουστάλλιαζε τα στοιβαγμένα χιόνια στα βουνά. Και το πλήρωμα, ναύτες και θερμαστές, συναγμένοι ολόγυρα στη θερμάστρα, φρόντιζαν να ζεσταθούν με τη φασκομηλιά και το ψωμοτύρι. Ο λύχνος, καρφωμένος στη μέση ενός στύλου, φώτιζε και κάπνιζε μαζί τα περίγυρα σωθέματα. Διπλά τριπλά τα κρεβάτια κολλημένα στα πλευρά, με τα μαύρα τους στρωσίδια, θύμιζαν νεκροθήκες στ’ ανήλιαστα βάθη της γης ταιριασμένες. Κοντά η καμαρούλα του ναύκληρου, ανοιχτόπορτη, έδειχνε άλλο κρεβάτι στρωμένο, δυο τρεις φωτογραφίες παλιές, μια χρωμολιθογραφία χανούμισσας, χρυσοφορεμένης και ξαπλωμένης σε πουπουλένια προσκέφαλα. Και ολούθε κρεμασμένα τα ρούχα, στο λάδι και στο κάρβουνο βουτημένα. Οι μουσαμάδες ξεσχισμένοι και μυριομπαλωμένοι. Τα χοντρά ποδήματα και τα κασκέτα και οι χρωματιστοί σκούφοι έδειχναν το χώρισμα καλογερικό κελί. Αλλά το φλίφλισμα του νερού που ακουόταν στα πλευρά, η μυρωδιά του κατραμιού και τα ψημένα πρόσωπα των ανθρώπων έδειχναν πως η ζωή εδώ αγωνίζεται τον τελευταίο αγώνα της. Για τούτο και κανένας δεν πρόσεξε τώρα στο αστείο κατρακύλημα του θερμαστή.

Χρόνια Πολλά

Βάλτε το ταχίνι στη διατροφή σου με 5 διαφορετικούς τρόπους.

Μια θαυματουργή τροφή που μπορεί να καθιερωθεί στο τραπέζι σας.

Το ταχίνι είναι μια απίστευτα ευεργετική τροφή καθώς περιέχει πλήθος θρεπτικών στοιχείων και βιταμινών.

Περιλαμβάνει ουσίες με σημαντική αντιοξειδωτική δράση, βιταμίνες, έναν μοναδικό συνδυασμό πρωτεϊνών καθώς και φυσικά μέταλλα, όπως ασβέστιο, σίδηρο, φώσφορο, μαγνήσιο και ψευδάργυρο.

Μπορείς να το χρησιμοποιήσεις με πολλούς τρόπους:

Χριστουγεννιάτικα έθιμα στα Βαλκάνια !

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Οι ημέρες των Χριστουγέννων είναι αφιερωμένες στην παράδοση, τα ήθη και τα έθιμα. Τα Χριστούγεννα εορτάζονται με διάφορους τρόπους στις βαλκανικές χώρες, με τα ξεχωριστά ήθη και τα έθιμα του κάθε τόπου να "χρωματίζουν" τις γιορτινές ημέρες και να αποτελούν "όαση" χαράς για μικρούς και μεγάλους.

Πέντε τρόφιμα που δεν πρέπει να λείπουν από τη διατροφή μας.

Αναστάσιος Παπαλαζάρου, Κλινικός Διαιτολόγος - Διατροφολόγος, PhD

Το ρόδι, τα φασόλια και το σπανάκι είναι μερικές τροφές που θα πρέπει να περιλαμβάνονται στη διατροφή μας.

Δείτε γιατί είναι τόσο πολύτιμες.

Ρόδι

Το ρόδι αποτελεί εξαιρετική πηγή βιταμινών, κυρίως C, Α και Ε. Ένα μέτριο ρόδι καλύπτει τις μισές περίπου ανάγκες μας σε βιταμίνη C, ισχυροποιώντας μεταξύ των άλλων και το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Επίσης, το ρόδι αποτελεί πολύ καλή πηγή φυλλικού οξέος, ενώ παράλληλα είναι και πολύ πλούσια πηγή αντιοξειδωτικών ουσιών, κυρίως τανινών, ελλαγικού οξέος και ανθοκυανινών.

Μια υπέροχη Χριστιανική ιστορία.

Το ακόλουθο κείμενο δημοσιεύτηκε την 21 Σεπτεμβρίου του 1957 στην εφημερίδα της Άρτας "Ελεύθερος Λόγος" από τον Αρτινό Ιατρό Κων/νο Κοντογιάννη (1912-1979), χειρούργο και γενικό διευθυντή του Νοσοκομείου του Μονάχου την περίοδο 1954-1961.

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Άρτα, δίπλα σ' ανθρώπους φτωχούς αλλά έντιμους, που στερήθηκαν πολλά για να μου δώσουν μια καλύτερη ζωή. Μεγαλώνοντας με ψωμί κι αλάτι, κόπιασαν για να έχει το μοναχοπαίδι τους μόρφωση και αξία στην κοινωνία.

Ο πατέρας μου δούλευε για το μεροκάματο απ' τα χαράματα ως το σούρουπο στον κάμπο της Άρτας, και τον θυμάμαι να γυρίζει στα σκοτάδια, τσακισμένος από την κούραση αλλά πάντα με το χαμόγελο, σαν να ήξερε ότι ο μόχθος ο δικός του ήταν η δικιά μου η λευτεριά.

Έχουν οι χριστιανοί χαρά;

«Ο Θεός δεν θέλει κλαψουρίσματα και κακομοιριές. Θέλει χαρά, ειρήνη και δοξολογία με αγαλλίαση και αγάπη».  

Ο λόγος αυτός του Γέροντα Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτη, από το βιβλίο «Λόγος περί νήψεως», δίνει μια νέα διάσταση της πνευματικής ζωής.

Όταν το μίζερο εκλαμβάνεται ως ταπείνωση και η χαρά έκπτωση από τη μετάνοια, τότε έχουμε διαστρέβλωση της χριστιανικής ζωής, με φοβερές προεκτάσεις τόσο για τον ίδιο τον άνθρωπο, όσο και για το μήνυμα της Εκκλησίας προς τον κόσμο.

Ο π. Αλέξανδρος Σμέμαν έγραφε ότι τη μεγαλύτερη κατηγορία κατά του Χριστιανισμού την είπε ο Μαρξ: «Οι χριστιανοί δεν έχουν χαρά».

«Τη γλώσσα μου έδωσαν Ελληνική, το σπίτι φτωχικό...».

Του Σεβασμ. Μητροπολίτου Σύρου κ. Δωροθέου Β΄

Της εθνικής μας ελευθερίας ο αοιδός, ο Διονύσιος Σολωμός, δεν είχε τίποτ’ άλλο στο νου του «πάρεξ ελευθερία και γλώσσα».

 

Και ο Νομπελίστας ποιητής του Αιγαίου εξομολογείται ότι «Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική, το σπίτι φτωχικὸ στις αμμουδιὲς του Ομήρου...»

Και δεν έχουν άδικο, μια και η γλώσσα, ως ανώτατο πολιτισμικό προϊόν, υποδεικνύει και εκφράζει την ψυχοσύνθεση και τη δυναμική ενός λαού, αποτελεί πεδίο, στο οποίο απεικονίζονται τα γνωρίσματα του λαού-φορέα της.

Έρχονται Χριστούγεννα - Ας προετοιμαστούμε...

Ὁμιλία
ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ 
«περί τῶν Ἁγίων
καί Φρικτῶν μυστηρίων
τοῦ Χριστοῦ»

Επιμέλεια: Αρχιμ. Ιάκωβος Κανάκης

Ἀγαπητοί ἀναγνῶστες, ἔχει ὑποστηριχθεῖ ὅτι τά μυστήρια τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας εἶναι ἑπτά (7). Ὡστόσο μερικοί Ἐκκλησιαστικοί Πατέρες ὑποστηρίζουν ὅτι «ἕνα» εἶναι τό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας καί μέσα σ’ αὐτό τελοῦνται ὅλα τά ὑπόλοιπα· πρόκειται γιά τό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας (Θεία Λειτουργία).

Λάδι και Δάκρυ Χρειάζονται τα Παιδιά.

Ό,τι κι αν έκανε η μάνα για το παιδί της αυτό πήγαινε στα χαμένα. Όσεςπροσπάθειες κι αν έκανε να το φέρει στο δρόμο του Θεού, ήτανεάκαρπες. Άσπρο η μάνα,μαύρο ο γιος.

Κι όσο έβλεπε να βγαίνουν απ’ τα χέρια της, με την χάρη του Θεού, παιδιά υπέροχα, έξυπνα, χρήσιμοιάνθρωποι στην κοινωνία, παιδιά περήφανα που την είχανε δασκάλα, και το δικό της το μοναδικό παιδί, που του αφοσιώθηκε ολότελα σαν έμεινεχήρα, να μην αποφασίζει για κάτι, της ερχότανε τρέλλα.

Η παρέα του έβαλε κατά νου να ξεθεμελιώσει και να ρημάξει κράτος, ηθική, θρησκεία, πατρίδα.

Ζητήσαμε συγγνώμη; Τελείωσε. Ο Θεός όλα τα συγχωρεί με την εξομολόγηση.

Γεροντας Πορφύριος

Μπορεί να σου πεί ο πνευματικός: «Πως θα ήθελα να ήμασταν σε ένα ήσυχο μέρος, να μην είχα ασχολίες και να μου έλεγες τη ζωή σου από την αρχή, από τότε που αισθάνθηκες τον εαυτό σου.

Ολα τα γεγονότα που θυμάσαι και ποια ήταν η αντιμετώπισή τους από σένα, όχι μόνο τα δυσάρεστα αλλά και τα ευχάριστα, όχι μόνο τις αμαρτίες αλλά και τα καλά. Και τις επιτυχίες και τις αποτυχίες. Όλα. Όλα όσα απαρτίζουν την ζωή σου».

Πολλές φορές έχω μεταχειρισθεί αυτή τη γενική εξομολόγηση και είδα θαύματα πάνω σ' αυτό. Την ώρα που λες στον εξομολόγο, έρχεται η θεία χάρις και σε απαλλάσσει από όλα τα άσχημα βιώματα και τις πληγές και τα ψυχικά τραύματα και τις ενοχές· διότι, την ώρα που τα λες ο εξομολόγος εύχεται θερμά για την απαλλαγή σου.

Το γράμμα ενός 12χρονου που νίκησε τον καρκίνο.

Για όσους αναρωτιούνται ακόμα ποια είναι τα σημαντικά στη ζωή...

Ένα γράμμα για τη μάχη που έδωσε με τη ζωή και που έκανε τη μητέρα του να ξεσπάσει σε λυγμούς, έγραψε 12χρονο αγόρι στη Βρετανία.

Οι γιατροί διέγνωσαν ότι ο Charlie Williams από το Boxford είχε όγκο στο κεφάλι όταν ήταν μόλις πέντε ετών.

 Έκτοτε, ο μικρός Charlie έδινε καθημερινά τη δική του μάχη.

Υπεβλήθη σε κρίσιμη επέμβαση διάρκειας επτά ωρών σε συνδυασμό με ραδιοθεραπεία που έκανε δύο φορές την ημέρα για πέντε εβδομάδες καθώς και χημειοθεραπεία κάθε έξι εβδομάδες για ένα χρόνο.

Το γλέντι όπως ξέρουν οι Έλληνες να κάνουν...

Δεν διδάσκουν την γέννηση του Χριστού στα σχολεία της Αγγλίας, για να μην θίγονται οι μουσουλμάνοι!

Το 43% των μικρών μαθητών της χώρας δεν ξέρει τίποτα για την σημασία της Σταύρωσης!

 
Το «μεγαλείο» της ανεκτικότητας βιώνουν κι αυτή την περίοδο εν αναμονή Χριστουγέννων στα σχολεία της χώρας, όπου οι δάσκαλοι μετρούν τα λόγια τους στην εξιστόρηση της Θείας Γέννησης υπό τον φόβο μήπως και προσβάλλουν τους μουσουλμάνους μαθητές!

Γίνε κι εσύ παιδί… και κέρδισε...

Ένα παιδί ποτέ του δεν μισεί, μονάχα ψευτοθυμώνει κι όταν πραγματικά πεισμώνει, πάλι γρήγορα το ξεχνά. Γιατί ένα παιδί ξέρει να συγχωρεί και να ζητάει συγγνώμη.

Ένα παιδί δεν ξέρει τι θα πει ντροπή, ούτε και περηφάνια κι έτσι μπορεί ελεύθερα να κλαίει κι ελεύθερα να γελάει. Γιατί ένα παιδί ξέρει να είναι αυθεντικό κι αυθόρμητο.

Ένα παιδί ποτέ του δεν φθονεί, μονάχα λαχταράει κι ίσως και λιγάκι να ζηλεύει, μα πάλι σπάνια παραπονιέται. Γιατί ένα παιδί ξέρει να κάνει υπομονή, φτάνει να του λες αλήθεια.

Και λίγη παραδοσιακή μουσική.........

Φιλανθρωπική εκδήλωση-Απογευματινό τσάι στην Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής.

Με σκοπό να ενισχυθεί το φιλανθρωπικό και ιεραποστολικό έργο της Ιεράς Μονής Παναγίας Χρυσοπηγής στο Πολυδένδρι Αττικής, διοργανώνεται

φιλανθρωπική εκδήλωση

Απογευματινό τσάι

 το Σάββατο 13 Δεκεμβρίου στις 6.00μ.μ.

Η Εκκλησία είναι μία, οι αιρέσεις είναι πολλές!

«Η Εκκλησία δεν είναι μόνον μία, αλλά και μοναδική. Εν τω Κυρίω Ιησού δεν είναι δυνατόν να υπάρξουν πολλά σώματα κατά τον ίδιον τρόπον δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν εν αυτώ πολλές Εκκλησίες.

Εν τω θεανθρωπίνω αυτού σώματι η Εκκλησία είναι μία και μοναδική, όπως ο Θεάνθρωπος, ο Χριστός, είναι ένας και μοναδικός.

Δι’ αυτόν τον λόγον διαίρεσις, σχίσμα της Εκκλησίας είναι πρωτίστως ένα πράγμα οντολογικώς αδύνατον.

Συμβουλές προς τον σύζυγον...

Του Αγίου Ιωάννου, του Χρυσοστόμου
Να της λες: από όλα τη δική σου αγάπη προτιμώ και τίποτε δεν μου είναι τόσο βασανιστικό η δυσάρεστο, όσο το να βρεθώ κάποτε σε διάσταση μαζί σου.
Κι αν όλα χρειασθεί να τα χάσω, κι αν γίνω φτωχότερος από τον Ίρο, κι αν βρεθώ στους εσχάτους κινδύνους,

ο,τιδήποτε κι αν πάθω, όλα μου είναι ανεκτά και υποφερτά, όσο εσύ μου είσαι καλά. Καί τα παιδιά τότε θα μου είναι περιπόθητα, εφόσον εσύ μας συμπαθείς…

Ίσως κάποτε σού πεί: Ποτέ ως τώρα δεν ξόδεψα από τα δικά σου, έχω ακόμη τα δικά μου, που μου έδωσαν οι γονείς μου. Τότε πες της: Τι λες καλή μου; Έχεις ακόμη τα δικά σου; Ποιά λέξη μπορεί να είναι χειρότερη από αυτή; Σώμα δεν έχεις πιά δικό σου κι έχεις χρήματα; Δεν είμαστε δύο σώματα μετά το γάμο, αλλά γίναμε ένα. Δεν έχουμε δύο περιουσίες, αλλά μία…
Όλα δικά σου είναι, κι εγώ δικός σου είμαι, κορίτσι μου. Αυτό με συμβουλεύει ο Παύλος, λέγοντας ότι ο άνδρας δεν εξουσιάζει το σώμα του, αλλά η γυναίκα.

Μέγας Βασίλειος: Ο Θυμός είναι χείμαρος, που παρασύρει τα πάντα

«O θυμός είναι κατά κάποιο τρόπο κάποια έξαψη και απότομο ξέσπασμα του πάθους, η οργή δε, είναι η μόνιμη λύπη και διαρκής ορμή προς την ανταπόδοση αυτών που επροκάλεσαν την αδικία, σαν να καλλιεργείται με ζέση η ψυχή προς την εκδίκηση».
Tο παρακάτω απόσπασμα όπως και το προηγούμενο, προέρχεται από την ομιλία του M. Bασιλείου σχετικά με το θυμό και την οργή «Kατά οργιζομένων»:

«Tο πάθος του θυμού, από τη στιγμή που θα αποβάλει την λογική και εξουσιάσει την ψυχή, αποθηριώνει εξ ολοκλήρου τον άνθρωπο, και δεν του επιτρέπει ούτε άνθρωπος να είναι, αφού δεν έχει πλέον την βοήθεια της λογικής.

Διότι, όπως ακριβώς είναι το δηλητήριο στα δηλητηριώδη ζώα, το ίδιο γίνεται ο θυμός σ’ αυτούς που οργίζονται. Λυσσούν όπως ακριβώς τα σκυλιά, επιτίθενται όπως ακριβώς οι σκορπιοί, δαγκάνουν όπως τα φίδια.
H Γραφή αυτούς που διακατέχονται από το πάθος τους αποκαλεί με ονομασίες των θηρίων, “σκυλιά άφωνα” (Hσ. 56, 10), φίδια, “γεννήματα εχιδνών” (Mατθ. 3, 7) και άλλα παρόμοια.

Η Θεία Λειτουργία του Αγίου Δημητρίου στον ομώνυμο Δήμο και στον φερώνυμο Ιερό Ναό 26-10-2014

Η νηστεία κατα την ορθόδοξη πίστη μας

Εισήγηση του μακαριστού π. Αθανασίου Τσικόπουλου
Νηστεία είναι η αποχή από ορισμένα φαγητά για κάποιο χρονικό διάστημα. Η νηστεία είναι αρχαίος θεσμός της Εκκλησίας μας και όχι των ανθρώπων.
Είναι η πρώτη εντολή του Θεού στους Πρωτόπλαστους μέσα στον Παράδεισο.

« Από όλα τα καλά του Παραδείσου θα τρώτε», τους είπε, « εκτός από τον καρπό αυτό ». Η παράβαση αυτής της εντολής έφερε τόσα κακά στην ανθρωπότητα και πρώτα απ’ όλα την εξορία από τον Παράδεισο και το θάνατο.

Ο ίδιος ο Κύριος νήστεψε 40 ημέρες, όταν μετά τη βάφτισή Του έμεινε στην έρημο. Το ίδιο κι ο Μωυσής πριν ανέβει στο όρος Σινά για να πάρει το νόμο. Το ίδιο κι ο προφήτης Ηλίας όταν απέκλεισε τον ουρανό τρία έτη και έξι μήνες, αλλά και όλοι οι άγιοι.

Ιερά Αγρυπνία στη Μονή Χρυσοπηγής δίπλα από την κατασκήνωσή μας.

Τη Δευτέρα 27 Οκτωβρίου  στην Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής στο Πολυδένδρι Αττικής θα τελεστεί Νυχτερινή Θεία Λειτουργία με την ευκαιρία  της εορτής της Αγίας Σκέπης .

Γιατί δεν πρέπει να σβήνονται γρήγορα τα κεριά που ανάβουν στα μανουάλια οι Χριστιανοί στην Εκκλησία;

Μαθαίνουμε από τον Συναξαριστή του Αγίου Δημητρίου του Μυροβλήτου (26/10), ότι υπήρχε κάποιος ονόματι Ονησιφόρος, στον τάφο του Αγίου, ο οποίος είχε την διακονία να ανάβει και να σβήνει τις λαμπάδες και τα κεριά που έφερναν οι Χριστιανοί μπροστά στην εικόνα του Αγίου, όταν πήγαιναν να προσκυνήσουν.

Εκείνος λοιπόν, βιαζόταν και τα έσβηνε πριν αυτά καούν επαρκώς. Μια νύκτα, φάνηκε σε αυτόν στον ύπνο του ο Άγιος και του είπε: "Γνώριζε Ονησιφόρε, ότι αυτό που κάνεις δεν μου αρέσει. Γνώριζε επίσης ότι με αυτόν τον τρόπο και τον εαυτόν σου βλάπτεις, αλλά και εκείνους που φέρνουν τα κεριά και τις λαμπάδες.

Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης:….συγχώρεσέ με, άνθρωπος είμαι.

        

Ε, ας υποθέσουμε ότι αύριο θα μεταλάβουμε.

Θα ‘ρθει ουσιωδώς ο Παράκλητος ν’ αγιάσει τα Δώρα· πως θα Τον υποδεχθείς;

«Στο έλεος Σου, στην ευσπλαγχνία Σου, συγχώρεσέ με, άνθρωπος είμαι, συγχώρεσέ με».

Πανήγυρις Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου Πειραιώς 2014

Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2014
7:00μ.μ. Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός μετ' αρτοκλασίας χοροστατούντος του Σεβαμσιωτάτου Μητροπολίτου Προικονήσου (Οικουμενικό Πατριαρχείο) κ.κ. Ιωσήφ ο οποίος θα κηρύξει τον Θείο Λόγο.
9:00μ.μ. Λιτάνευση του Τιμίου Ξύλου & των ιερών Εικόνων της Παναγίας της Ελεούσης και του Αγίου Δημητρίου.
10:00μ.μ. Τέλεση Ιεράς Κατανυκτικής Αγρυπνίας

Ομιλία με θέμα: "Οσίου Πορφυρίου: Θεραπευτική Παιδαγωγική" σήμερα στον Ι.Ν. Αγ. Δημητρίου Πειραιώς

Στο πλαίσιο των εορτασμών στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Πειραιώς, την Πέμπτη 23 Οκτωβρίου στις 7.15μ.μ., θα ομιλήσει ο καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Γεώργιος Κρουσταλλάκης με θέμα: "Οσίου Πορφυρίου, Θεραπευτική Παιδαγωγική".

10ήμερο εορτασμών για την εορτή του Αγίου Δημητρίου στον ομώνυμο Ιερό Ναό στον Πειραια.

Ο μήνας Οκτώβριος είναι ο μήνας της πανηγύρεως του προστάτου μας Αγίου Δημητρίου. 

Έτσι και φέτος, για 16η χρονιά, ετοιμάσθηκαν οι εορταστικές εκδηλώσεις που θα πραγματοποιηθούν στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Πειραιώς και οι οποίες θα λάβουν χώρα από 20-29 Οκτωβρίου.

Κατά τον φετινό εορτασμό στον Ναό μας θα υποδεχθούμε την θαυματουργό Εικόνα της Παναγίας της Ελεούσης η οποία θα μεταφερθεί από την Ιερά Μητρόπολη Εδέσσης προς ευλογία και αγιασμό του δοκιμαζόμενου λαού μας, καθώς επίσης και τεμάχιο Τιμίου Ξύλου πάλι από την Ιερά Μητρόπολη Εδέσσης.

Η υποδοχή των ιερών σεβασμάτων θα γίνει την Δευτέρα 20 Οκτωβρίου, στις 6.00μ.μ. στον Ιερό Ναό μας ενώ πλούσιο είναι το υπόλοιπο πρόγραμμα των εκδηλώσεων και των πνευματικών ευκαιριών που θα λάβουν χώρα κατά το δεκαημέρο.

Συγκεκριμένα θα ομιλήσουν οι Καθηγούμενοι των Ιερών Μονών:

*Βατοπαιδίου Αγίου Όρους, ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ Πανοσιολ. Αρχιμανδρίτης κ. ΕΦΡΑΙΜ,

*Κεχαριτωμένης Τροιζήνας, Πανοσιολ. Αρχιμανδρίτης κ. Σπυρίδων,

7η γιορτή έναρξης κατηχητικών συντροφιών Αγίου Δημητρίου Πειραιώς (5/10/2014)

Με πολύ χαρά σας προσκαλούμε στην 7η γιορτή έναρξης των κατηχητικών νεανικών συντροφιών της ενορίας μας που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2014 στον προαύλιο χώρο του Ιερού μας Ναού αμέσως μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας.

Παππούς Παναής.

Αντί προλόγου

Έζησε κοντά μας άνθρωπος με ακατάσβεστη πνευματική δίψα που λεγόταν Παναής.

Δεν είχε σχήμα μοναχικό, και ζούσε ασκητικά.

Δεν ήταν κληρικός, και πονούσε τον λαό.

Δεν είχε πτυχία, και καθοδηγούσε μορφωμένους.

Πατούσε στη γη, και μας μετάγγιζε ουρανό.

Ψηλαφούσε τον Θεό, και γνώριζε σε βάθος τα ανθρώπινα.

Ακολούθησε τον δρόμο της αγαμίας από αγάπη προς τον Χριστό, και ένωνε διχασμένα ανδρόγυνα.

Νήστευε σαν ερημίτης, και δεν απέρριπτε τους αδυνάτους.

Λόγος επικήδειος στη μητέρα του, κ. Μηλιά Μασούρα (Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου)

Άγιοι Αρχιερείς,
Πατέρες και αδελφοί μου,
Μεταβαίνει σήμερον «εκ του θανάτου εις την ζωήν» ο πλέον δικός μας άνθρωπος: η μάνα μας! Για τον καθένα η μάνα είναι «μάννα» και, βεβαίως, και η Μηλιά για μένα. Η Μηλιά του Θεοχάρη Ακρίτα, της Μυροφόρας του Πρωτόπαπα και των Πρωτοπαπάδων. Η Μηλιά ύστερα του Νικόλα του Μασούρα, του αλετράρη, που τη νυμφεύθηκε μετά την πρόωρη χηρεία του.

Η ιστορία του σπουργιτιού...

Όλα ξεκίνησαν μετά από μια βροχερή νύχτα, όταν ένας Βρετανός βρήκε στο μπλακόνι του ένα μισοπεθαμένο πουλάκι, που φαινόταν νεογέννητο.

Μόλις ανέπνεε, καθώς το ράμφος του ήταν γεμάτο μυρμήγκια, και ήταν εντελώς τυφλό. Το μάζεψε και το έβαλε σε ένα κουτί, όπου πέρασε την πρώτη του νύχτα.

Το πρωί μικρά τιτιβίσματα, σχεδόν άψυχα, ακουγόταν στο δωμάτιο, όταν ο φιλόζωος σκέφτηκε ότι το πτηνό την είχε γλιτώσει. Αποφάσισε, λοιπόν, να το ταΐσει, αλλά μάταια. Δεν έτρωγε τίποτα.  

Τότε σκέφτηκε να το βάλει δίπλα στο τζάμι, ανοίγοντας λίγο το παράθυρο. Εκείνο τιτίβιζε διαρκώς, όσο πιο δυνατά μπορούσε, για τουλάχιστον 3 ώρες.

Μητροπολίτης Αντώνιος του Σουρόζ: «Η γαρ δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται».

..Και στ” αλήθεια αυτή η κοπέλλα, υπέφερε πά­ρα πολλά, από τους ανθρώπους.

Θυμάστε ασφαλώς αυτό που λέει ο Απ. Παύλος στη δεύτερη επιστολή του στους Κορινθίους (12:9): «η δύναμίς μου εν ασθένεια τελειούται». 

Η ασθένεια «εδώ δεν είναι η αδυναμία που δείχνουμε όταν αμαρτάνουμε και ξεχνάμε το Θεό.
Αλλά είναι η συναίσθηση της αδυ­ναμίας μας που μας κάνει να παραδίνουμε τον εαυτό μας ολοκληρωτικά και ειλικρινά στα χέρια του Θεού. Ε­μείς όμως προσπαθούμε να είμαστε δυνατοί και εμποδί­ζουμε το Θεό να φανερώσει τη δύναμη Του.

Τα φτερά ξαναράβω στους ώμους... (Γ´ μέρος)

Του Κώστα Ζουρδού, Θεολόγου 
Τα σημαντικά στελέχη της κατασκήνωσης – οι «απόστολοι» της, είναι πολλοί και σημαντικοί. Εδώ ενέχει ο κίνδυνος να ξεχάσει κανείς κάποιους ή να μην τους γνωρίζει γιατί δεν έτυχε να συναντηθούν κατασκηνωτικά μαζί ή
γιατί η μνήμη έχει εξασθενήσει,
αλλά έχουμε τονίσει από την αρχή ότι αυτή εδώ η μικρή ιστορία γράφεται από τα μάτια και την καρδιά του συντάκτη, και από ότι θυμάται, έχει ζήσει και πρέπει να καταγράψει. Εξάλλου το να γράψεις και με σχετική συντομία για τα στελέχη τα αναρίθμητα της ''Χριστιανούπολης'', είναι πραγματικά μια παράτολμη και δύσκολη έως και ριψοκίνδυνη ενέργεια. Ακόμα όμως και αν υπάρχει ο κίνδυνος κάτι να μην κάνεις σωστά, κάτι να ξεχάσεις, κάτι να αγνοείς, σίγουρα θα παρακινηθούν έτσι οι γνωρίζοντες που θα τους δοθεί το κίνητρο, και να διορθώσουν και να συμπληρώσουν και να συνεχίσουν. Ας αρχίσουμε λοιπόν, χωρίς η σειρά να προδιαθέτει μια ιεραρχική κλίμακα.

Αντάμωμα 2014 για συνάντηση κατασκηνωτών & στελεχών των κατασκηνώσεων (ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΠΟΛΗ) της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς από 1981 έως 1995.

Τίποτε στη ζωή μας δεν είναι τυχαίο αφού η τύχη είναι η καλλιτεχνία του Θεού. 

 

 Γι’αυτό η «τυχαία» συνάντηση στους φιλόξενους χώρους της Χριστιανούπολης, τις Κατασκηνώσεις αγοριών της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς, για το κάθε στέλεχος, τον κάθε κατασκηνωτή παραμένει θεϊκό εκτύπωμα στην ψυχή. 

Κι αν τα χρόνια περνούν, οι αναμνήσεις διατηρούν αναλλοίωτη την πρώτη αίσθηση, τον ενθουσιασμό για το καινούργιο που κάποια στιγμή, όταν ο Θεός θέλησε, γέμισε τη ζωή μας, την ύπαρξη μας και για την πλειοψηφία στην ευαίσθητη παιδική ηλικία.

Μια συγκλονιστική ιστορία από τη Μικρασιατική καταστροφή: εμπόριο οστών! – Βλάση Αγτζίδη.

Η αφήγηση ενός αιχμαλώτου 

των Τούρκων – Ηλία Βενέζη.

«Ενα πρωί μάς παίρνουν καμιά εξηνταριά σκλάβους, για μικρή αγγαρειά. Είναι λίγο όξω απ’ τη Μαγνησά. 

Δίπλα στις ράγες του σιδηρόδρομου τελειώνει μια μεγάλη χαράδρα, ανάμεσα στο Σίπυλο. Τη λέν «Κηρτίκ-ντερέ”. Μες σ’ αυτήν τη χαράδρα λογαριάζαν πως θα σκοτωθήκαν ίσαμε σαράντα χιλιάδες χριστιανοί απ’ τη Σμύρνη και τη Μαγνησά, αρσενικοί και θηλυκοί. 

Τα φτερά ξαναράβω στους ώμους... (Α´ μέρος)

Του Κώστα Ζουρδού, Θεολόγου 

 

Πάνω που είχες αποφασίσει πως τα όνειρα δεν είναι πια για μας, πως οι παλιές παρέες ανήκουν στο μακρινό παρελθόν και δεν γράφουν πια ιστορία, πως οι φίλοι οι καλοί έχουν λησμονηθεί και καταχωνιαστεί σε μια γωνιά της μνήμης και που και που ζητούν τα δικαιώματα τους στη ζωή σου που κυλάει. Και τότε ήρθε το μήνυμα για να τα ανατρέψει όλα.

"Αντάμωμα χριστιανουπολιτών".

 

Διαβάζεις και ξαναδιαβάζεις το μήνυμα που σου ήρθε στο κινητό και δεν πιστεύεις στα μάτια σου. Είκοσι και πλέον χρόνια έχουν περάσει από τότε που πήγες σε αυτή την πόλη που έκανε πράξη στα πρόσκαιρα την επαγγελία της χριστιανικής ζωής. Τότε που νέο παλικαράκι ζέστανες περπατησιά στη ζωή με ανεμελιά ανυποψίαστου και ενθουσιασμό νιότης που δεν λογαριάζει δυσκολίες και δεν καλουπώνεται σε κανόνες. Τότε που ψιλόλιγνη φιγούρα κυνηγούσες μια μπάλα και μια εφηβεία καταδεχτική σε όλες τις επαναστάσεις και των «αισθήσεων και των παραισθήσεων».

Στον τάφο του Αγίου Λαζάρου στη Βηθανία

Τάφος του Αγίου Λαζάρου

Ενώ οι πλειοψηφία των Χριστιανών αγνοούν τη γιορτή αυτή, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί γιορτάζουν το Σάββατο του Λαζάρου, ως προπομπό του Πάσχα μιά ακριβώς εβδομάδα νωρίτερα.

Είναι στ’ αλήθεια ένα μικρό Πάσχα που προηγείται από το κυρίως Πάσχα.

Αυτό φυσικά το ήθελε ο ίδιος ο Κύριος, ο οποίος ανέστησε το Λάζαρο ως μιά τελευταία πράξη πρίν από την εισοδό Του στα Ιεροσόλυμα και την αργή άνοδό Του στο Γολγοθά τις μέρες της Μεγάλης Εβδομάδας.

Άμα, μας ξεχνάτε, πέφτουμε χαμηλά…

 

Πόσο απαραίτητο είναι να προσευχόμαστε και να κάνουμε στην Εκκλησία τα μνημόσυνα για τις ψυχές των κεκοιμημένων, το αποδεικνύουν και τα ακόλουθα δύο περιστατικά.

Γιατί, πότε και πώς πρέπει να τιμωρούμε ένα παιδί

 

Τιμωρώ ένα παιδί για :

Να το προστατεύσω,  Να το αποτρέψω,  Να το κατευθύνω, Να το εκπαιδεύσω,  Να το βοηθήσω,  Να το προετοιμάσω,

Να το εντάξω,  Να το διασφαλίσω.

Ο επίσκοπος και η χαρισματική προσευχή μιας απλής γυναίκας

Ο μακαριστός Μητροπολίτης Χαλκίδος Νικόλαος Σελέντης ανέφερε: «Μ’ έμαθε να προσεύχωμαι κατανυκτικά και με δάκρυα μία απλή γυναικούλα, που κατοικούσε στο Πέραμα Πειραιώς και την αποκαλούσαν περιφρονητικά όχι με τ’ όνομά της, αλλά με το παρατσούκλι “η Αυγουλού”, γιατί πούλαγε φρέσκα αυγά, να εξοικονομήση τον “άρτον τον επιούσιον”.
Ως περιοδεύων πέρασα μια μέρα απ’ το φτωχικό της σπίτι, για να εισπράξω μια συνδρομή για το περιοδικό ΖΩΗ. Η ίδια απουσίαζε και βρισκόταν εκεί το παιδί της, που διήρχετο την εφηβεία. Έκαιγε το καντήλι στο εικονοστάσι κι έκανα στο παιδί την πρότασι αν ήθελε μέχρι να ᾽λθη η μητέρα του να προσευχηθούμε λιγάκι. Κάπως αδιάφορα κούνησε καταφατικά το κεφάλι του και είπε ας προσευχηθούμε. Όταν τελειώσαμε την προσευχή, μου λέει κάπως χαριτολογώντας: Α, εσύ δεν ξέρεις να προσευχηθής! Εγώ κατεπλάγην απ’ την τολμηρή αυτή παρατήρησι και τον ρώτησα να μου εξηγήση, πως κατά τη γνώμη του πρέπει να προσεύχεται ένας Ορθόδοξος Χριστιανός; Εγώ, κύριε, μου λέει δεν ξέρω Θεολογία, αλλά βλέπω το παράδειγμα της μητέρας μου, που όταν προσεύχεται κραυγάζει συνεχώς “Κύριε Ελέησον”, πέφτει συνεχώς σε μετάνοιες, κτυπάει το στήθος της και τρέχουν ποτάμι τα δάκρυά της!

Εκτρώσεις, μία μορφή γενοκτονίας: Η ανάγκη αφύπνισης

Καταλαβαίνουμε τους πειρασμούς και τις προκλήσεις της εποχής, που πάρα πολύ εύκολα προσφέρεται η σαρκική ηδονή στον άνθρωπο. Οι προγαμιαίες και εξωγαμιαίες σχέσεις θεωρούνται ως φυσικές σχέσεις, ενώ είναι παρά φύσιν. Έτσι όμως καταπατούνται οι προϋποθέσεις αλλά και το ίδιο μυστήριο του γάμου. Η αγνότητα προ του γάμου και η πιστότητα, η σωφροσύνη μέσα στον γάμο δεν αποτελούν εφαρμογή κάποιων ηθικιστικών εντολών του Θεού, αλλά έχουν οντολογική προέκταση.  «Ένεκεν τούτου καταλείψει άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα αυτού και προσκολληθήσεται προς την γυναίκα αυτού και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν» (Γεν. 2,24). Με την συζυγική συνεύρεση μέσα στον γάμο οι δύο σύζυγοι γίνονται ένα πράγμα, βιώνουν την πραγματική ενότητα και αγάπη, την ευλογημένη από τον Θεό. Ενώ κάθε προγαμιαία και εξωγαμιαία σχέση διχοτομεί την προσωπικότητα. Και ως φυσικό επόμενο οι καρποί αυτών των αμαρτωλών σχέσεων φέρνουν ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, που βεβαίως οδηγούν σε εκτρώσεις.

10 χρυσοί κανόνες διατροφής για γερά παιδιά

 

Αναρωτιέστε ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να θωρακίσετε τον οργανισμό των παιδιών σας και να τους χαρίσετε ένα δυνατό ανοσοποιητικό σύστημα;

Γέροντας Παΐσιος: «Ενέργειες με σύνεση και αγάπη»

 

«Εργασία στον εαυτό µας»

Εάν θέλης να βοηθήσης την Εκκλησία, είναι καλύτερα να κοιτάξης να διορθώσης τον εαυτό σου, παρά να κοιτάς να διόρθωσης τους άλλους.

Οι ομάδες μας !!!

1η Ομάδα 

Ας γνωριστούμε με τα στελέχη μας..

Ο νικητής του μεγάλου δώρου της Χριστιανούπολής μας...

Προστάτες Άγιοι των ομάδων από τις γειτονιές του Πειραιά...Εισοδεύοντας τον Μητροπολίτη μας στη γιορτή λήξης...